18 نوع فنچ (با عکس)

قطب شمال، نوعی فنچ است که در توندرای قطب شمال در نزدیکی بید و توس زندگی می کند. حتی در زمستان، این پرندگان در مناطق سردسیر شمالی می مانند. گاهی اوقات آنها تا جنوب کانادا، به دریاچه‌های بزرگ یا نیوانگلند می‌آیند و در تغذیه پرندگان با Redpolls معمولی ظاهر می‌شوند، اگرچه این امر نادر است.

آنها شباهت زیادی به Redpols معمولی دارند. پشت رگه ای قهوه ای و سفید، سینه صورتی و تاج قرمز. با این حال رنگ آنها بسیار کم رنگ تر است.

برای کمک به مقاومت در برابر دمای سرد خانه‌شان در قطب شمال، هوری ردپول‌ها نسبت به سایر پرندگان پرهای بدن کرکی بیشتری دارند. این پرهای کرکی به عنوان عایق خوبی عمل می کنند. در طول یک دوره طولانی‌تر از هوای تابستانی غیرمعمول گرم، آنها ممکن است تعدادی از این پرها را برای خنک کردن آنها بچینند.

14. منقار متقاطع بال سفید

نقچه بال سفید نر (تصویر: جان هریسونatrata

Wingspan: 13 اینچ

اندازه: 5.5–6 اینچ

یکی دیگر از اعضای خانواده رزی فنچ، بلک رزی-فینچ، پرنده ای است که در مناطق کوهستانی وایومینگ، آیداهو، کلرادو، یوتا، مونتانا و نوادا یافت می شود. آنها فصل تولید مثل را در ارتفاعات کوهستانی می گذرانند، سپس در طول زمستان به ارتفاعات پایین تر حرکت می کنند.

این فنچ ها با پرهای قهوه ای مایل به سیاه با برجسته های صورتی روی بال ها و پایین شکم پوشیده شده اند. رژیم غذایی آنها بسته به فصل تغییر می کند. هنگام تولید مثل، هم حشرات و هم دانه ها را می خورند، اما وقتی زمستان فرا می رسد، بیشتر دانه می خورند.

آنها همچنین پرندگان سرزمینی هستند، اما به جای دفاع از یک قلمرو خاص بر اساس موقعیت، نرها فقط از منطقه اطراف دفاع می کنند. زنان، هر کجا که باشد. این فقط در فصل تولید مثل است، در زمستان آنها در اتاقهای بزرگ جمعی جمع می شوند.

7. Cassin's Finch

A Cassin's Finch (نر)از طریق Flickr

• نام علمی: Haemorhous purpureu s
• Wingspan: 8.7-10.2 inches
• اندازه: 4.7-6.3 اینچ

فنچ بنفش پرنده کوچکی است که عمدتاً دانه مصرف می کند، اگرچه در بهار و تابستان نیز میوه ها و حشرات را مصرف می کند. این فنچ ها در مراتع و جنگل های مختلط زندگی می کنند و در آنجا دانه های درختان و بوته ها را می خورند. علاوه بر این، آنها با ساختارهای انسانی سازگار شده اند و اکنون در باغ ها و پارک ها لانه می کنند. برخی از آنها در طول سال در شمال غربی و شمال شرقی ایالات متحده باقی می مانند، در حالی که برخی دیگر در سراسر کانادا و زمستان در جنوب شرقی ایالات متحده تولید مثل می کنند. و نرها قهوه ای با رنگ قرمز هستند. رنگ در فنچ بنفش به رنگ قرمز تمشکی تر است و سر، سینه آنها را می پوشاند و اغلب روی بال ها، پایین شکم و دم آنها کشیده می شود.

17. Cassia Crossbill

A cassia Crossbillدر فصل تولید مثل، نرهای این گونه به رنگ زرد روشن با پیشانی، بال ها و دم های سیاه رنگ هستند، در حالی که ماده ها دارای قسمت های بالایی قهوه ای زیتونی و زیر اندام زرد مات هستند. در پاییز، نرها شروع به پوست اندازی به پرهای زمستانی کسل کننده به رنگ زیتون می کنند.

این فنچ ها به راحتی از تغذیه کننده های حیاط خلوت برای تخمه آفتابگردان و نیجر (خار) بازدید می کنند.

4. منقار قرمز

نوار قرمز (مرد)

فنچ ها یکی از شناخته شده ترین گونه های پرندگان آمریکای شمالی هستند. آنها می توانند کوچک با منقارهای نوک تیز ظریف یا تنومند با منقارهای مخروطی ضخیم باشند. بسیاری از گونه ها آوازهای شاد، پرهای رنگارنگ دارند و از دیدن فیدرهای حیاط خلوت خوشحال می شوند. اگر در آمریکای شمالی زندگی می کنید و در مورد نوع فنچ که در بیرون دیده اید کنجکاو هستید، این مقاله برای شما مناسب است. بیایید به 18 نوع فنچ که در آمریکای شمالی می‌بینید بپردازیم.

18 نوع فنچ

1. فنچ خانگی

فینچ خانگی (نر)آنها در بسیاری از نقاط آمریکای شمالی در جستجوی محصولات بذر در زمانی که تولید مثل نمی کنند، "سرگردان" می شوند.

5. فنچ رزی با تاج خاکستری

فینچ گلگون با تاج خاکستریدارای منقار زرد، کلاهک قرمز و بدن رگه ای قهوه ای است. نرها همچنین رنگ صورتی روی سینه و پهلوهای خود دارند.

دیده شده است که نرها با آواز خواندن و صدا زدن در حین پرواز در دایره، با زنان خواستگاری می کنند. ردپول‌های معمولی ماده لانه می‌سازند و معمولاً آن‌ها را در پوشش‌های زمین، تاقچه‌های صخره‌ای یا روی چوب‌های پرنده قرار می‌دهند، جایی که ۲ تا ۷ تخم می‌گذارند.

9. رزی فینچ با کلاه قهوه ای

رزی فینچ کلاهک قهوه ایپاکسازی دانه خار ناپا یک غذای اصلی است، همچنین دانه های آفتابگردان، جوانه های چوب پنبه و سنجد.

آنها از تغذیه کننده های حیاط خلوت بازدید می کنند، به ویژه به عنوان بخشی از گله مخلوطی از فنچ های دیگر از جمله گلدفینچ آمریکایی و Pine Siskins.

همچنین ببینید: 9 نوع Orioles در ایالات متحده (تصاویر)

12. سیسک کاج

سیسک کاجپرهای صورتی گلگون با تاج قرمز، در حالی که ماده ها قهوه ای و سفید با رگه های تیره هستند.

در طول فصل بهار، رژیم غذایی آنها عمدتاً از دانه ها و جوانه ها تشکیل می شود. وقتی تابستان فرا می رسد، آنها رژیم غذایی خود را به حشرات تغییر می دهند و پروانه و لارو پروانه را ترجیح می دهند. آنها مشاهده شده اند که از ذخایر معدنی روی زمین برای افزودن نمک به رژیم غذایی خود بازدید می کنند.

در حالی که آنها لانه دیگری را درست در کنار لانه خود تحمل نمی کنند، فنچ های کاسین اغلب در مجاورت نسبتاً نزدیک، حدود 80 فوت فاصله از هم، اما در برخی موقعیت ها تا 3 فوت از هم لانه می سازند.

8. Redpoll رایج

Redpoll رایج (مرد)این گونه دارای دو میله سفید قابل توجه بر روی بال های خود است در حالی که منقارهای صلیب سرخ این گونه ندارند.

این پرندگان دانه های مخروطی مخروطی را می خورند که آنها را با منقار متقاطع و زبان خود استخراج می کنند. در طول تابستان، منقارهای بال سفید نیز حشراتی را که از زمین علوفه می گیرند، مصرف می کنند. اگر محصولات مخروطی قوی نباشند، می توانند در قسمت های شمال شرقی و شمال غربی ایالات متحده در جستجوی غذای بیشتر نفوذ کنند.

15. Lawrence's Goldfinch

A Lawrence's Goldfinchدر حالی که پرهای ماده‌ها زرد مایل به زیتونی یا سبز مات است، اما نرها و ماده‌ها پرهای پروازی مایل به قهوه‌ای دارند.

آنها در سال 2017 به عنوان گونه‌ای مجزا و متمایز از صلیب سرخ شناخته شدند. ظاهر آنها تقریباً دقیقاً یکسان است. با کمی تفاوت در اندازه منقار. این پرندگان که به نام شهرستان کاسیا، آیداهو، جایی که در آن یافت می‌شوند، نامگذاری شده‌اند، با سایر منقارهای متقاطع تولید مثل نمی‌کنند، مهاجرت نمی‌کنند و آهنگ‌ها و صداهای متفاوتی نسبت به Red Crossbills دارند.

18. فنچ طلایی اروپایی

تصویر ری جنینگ از Pixabay

• نام علمی: Carduelis carduelis
• Wingspan: 8.3-9.8 اینچ
• اندازه: 4.7-5.1 اینچ

گلدفینچ اروپایی یک پرنده آوازخوان کوچک و چند رنگ بومی اروپا و آسیا است. نوار بال زرد و سر قرمز، سفید و سیاه آنها ظاهری متمایز به آنها می دهد.

با توجه به این ظاهر منحصر به فرد و آهنگ شاد آنها، آنها مدتهاست که به عنوان حیوانات خانگی در قفس در سراسر جهان نگهداری می شوند. در حالی که آنها بومی ایالات متحده یا آمریکای شمالی نیستند، اما در طبیعت مشاهده شده اند. در طول سال ها، هنگامی که این پرندگان خانگی رها می شوند یا فرار می کنند، ممکن است جمعیت محلی کوچکی ایجاد کنند. تا کنون، هیچ یک از این جمعیت های وحشی رشد قابل توجهی نداشته و یا در درازمدت دوام نیاورده اند.

بنابراین اگر یکی از اینها را در ایالات متحده ببینید، دیوانه نیستید، به احتمال زیاد حیوان خانگی فراری است.

flickr)

• نام علمی: انوکلیاتور پینیکولا
• بالا: 12-13 اینچ
• اندازه: 8 تا 10 اینچ

گروس منقار کاج پرندگانی با رنگ روشن هستند. رنگ پایه آنها خاکستری است، با بال های تیره که با بال های سفید مشخص شده اند. نرها روی سر، قفسه سینه و پشت خود یک شستشوی قرمز گلگون دارند، در حالی که ماده ها به جای آن شستشوی زرد طلایی دارند. آنها سهره‌های بزرگ‌تر با جثه‌های چاق و منقاری ضخیم و کلفت هستند.

آنها معمولاً در آب‌وهوای سردتر از جمله آلاسکا، کانادا، بخش‌هایی از شمال ایالات متحده و شمال اوراسیا یافت می‌شوند. خانه آنها جنگل های همیشه سبز است که در آن دانه ها، جوانه ها و میوه های درختان صنوبر، توس، کاج و ارس را می خورند.

در طول زمستان آنها از تغذیه کننده های حیاط خلوت در محدوده خود بازدید می کنند و از دانه های آفتابگردان لذت می برند. فیدرهای پلت فرم به دلیل اندازه بزرگترشان بهترین هستند.

3. فنچ آمریکایی

• نام علمی: Spinus tristis
• Wingspan: 7.5-8.7 اینچ
• اندازه: 4.3-5.5 اینچ

گلدینچ آمریکایی یک فنچ کوچک و زرد رنگ است که در سراسر ایالات متحده و جنوب کانادا یافت می شود. آنها در زمستان به فواصل کوتاهی بین جنوب ایالات متحده و در تابستان به جنوب کانادا مهاجرت می کنند، اما بسیاری از جاهای بین آنها در تمام طول سال باقی می مانند.

گلدفن های آمریکایی در گروه های کوچک علوفه می گیرند و عمدتاً از دانه های گیاهان می خورند. مانند خار مریم، علف و آفتابگردان. در طولمرز شمالی ایالات متحده وقتی دانه‌های مخروط پراکنده‌تر هستند، شناخته شده‌اند که برای جستجوی غذا به جنوب ایالات متحده سفر می‌کنند. این معمولاً هر 2 تا 3 سال یکبار اتفاق می‌افتد، با این حال از دهه 1980 این "خراش‌ها" کمتر بوده است.

نرها زرد با سر و بال‌های تیره، نوار سفید بزرگ روی بال، زرد هستند. پیشانی و یک منقار رنگ پریده ماده ها رنگ بسیار کمتری دارند و عمدتاً پرهای خاکستری با کمی زرد در اطراف گردن دارند.

این پرندگان در جنگل های مخروطی زندگی می کنند و لانه های خود را در درختان بلند یا درختچه های بزرگ می سازند. آنها در یک زمان دو تا پنج تخم می گذارند که آنها را به مدت 14 روز جوجه کشی می کنند. برخلاف اکثر پرندگان آوازخوان، آنها آواز پیچیده ای ندارند که برای جذب جفت یا ادعای قلمرو استفاده شود.

همچنین ببینید: 15 پرنده منحصر به فرد که با P شروع می شوند (با تصاویر)

11. کوچکتر گلدفینچ

تصویر: آلن اشمیرر

• نام علمی: اسپینوس پسالتریا
8>9>بالا: 5.9 -7.9 اینچ
• اندازه: 3.5-4.3 اینچ

گلدفنچهای کوچک نر با پرهای زیرین زرد روشن و پرهای بالایی تیره متمایز می شوند. پشت آنها بسته به منطقه می تواند سبز زیتونی تیره یا سیاه جامد باشد. ماده ها تفاوت رنگ زیادی بین پشت کمی تیره تر و جلوی رنگ پریده خود ندارند.

گلدفین های کوچک در غرب ایالات متحده، از طریق مکزیک تا کوه های آند پرو یافت می شوند. آنها زیستگاه های تکه تکه و باز مانند مزارع، بیشه ها، مراتع و جنگل را ترجیح می دهند