Costa's Kolibrie (Foto's van mannetjes & vrouwtjes)

Er zijn 352 soorten kolibries in Amerika, waarvan er maar liefst 15 regelmatig voorkomen in de VS en Canada. Nog eens 9-10 soorten verschijnen af en toe in de VS en worden beschouwd als zwervers. De soort die we in dit artikel bekijken is de Costa's kolibrie Het is een vaste bewoner van Zuid-Californië en Baja, maar ook een migrant tussen het zuidwesten van de VS en Mexico. We staan op het punt om u enkele beelden van dichtbij en persoonlijk van deze verbazingwekkende soort te laten zien, en een aantal interessante feiten en informatie te delen. Zonder nog meer tijd te verspillen, laten we beginnen met het goede spul!

Ontmoet de Costa's kolibrie

Costa's kolibrie overzicht

Wetenschappelijke naam: Calypte costae

Gewicht: 2-3 g

Deze middelgrote kolibries voelen zich thuis in de hitte van de Sonoran en Mojave woestijnen, maar ook in de kustbries van het schiereiland Baja. Costa's kolibries zijn schuwer dan andere soorten, maar kunnen toch worden aangetrokken door voeders in de achtertuin.

Verschijning

Costa's kolibries hebben een "gedrongen" uiterlijk, met een korte nek en korte staart. Hun snavel is ook iets korter dan die van de meeste andere soorten. Costa's zijn overwegend groen en grijs gekleurd, hoewel de mannetjes en vrouwtjes gemakkelijk uit elkaar te houden zijn als je weet waar je op moet letten.

Mannelijk

Mannelijke Costa's kolibries hebben een iriserende paarse keel en kruin die bijna zwart kunnen lijken als het zonlicht de veren niet goed raakt. Hun paarse gorgetveren steken uit aan weerszijden van de keel, als een grote paarse snor. Ze hebben een groene rug, witte borst en lichtgroen langs hun flanken. Onvolwassen mannetjes krijgen langzaam deze paarse veren, waardoor ze een vlekkerigeals de paarse veren één voor één aangroeien.

Vrouw

Vrouwtjes hebben een groene rug, een lichtgrijze kop en wangen, en bleke onderdelen. Als je ze goed van dichtbij kunt bekijken, hebben ze een kleine witte wenkbrauwstreep, en witte vlekken op hun staarthoeken. Costa's vrouwtjes hebben een ongemarkeerde keel, waarmee je ze kunt onderscheiden van sommige vrouwtjes van andere soorten die wel keelvlekken kunnen hebben.

Gedrag

Een interessant gedrag van de Costa's kolibrie is het unieke baltsgedrag dat de mannetjes tijdens het paringsritueel voor het vrouwtje uitvoeren. Daar komen die interessante lange gezichtsveren om de hoek kijken.

De mannetjes voeren een vliegshow uit, waarbij ze recht op een oplettend vrouwtje afgaan, een paar keer om haar heen cirkelen, dan recht omhoog vliegen en in een grote U-vorm naar beneden duiken, terwijl ze een hoog getjilp laten horen. Ze kunnen deze vliegshow enkele minuten volhouden. Als dat de boodschap niet overbrengt, blijven ze op enkele centimeters van het vrouwtje zweven en schommelen ze heen en weer,hun gezichtsveren uitwaaierend om het zonlicht te vangen en een muur van paars te creëren. Bekijk dit in de video hieronder.

De mannetjes verdedigen hun territorium, en kiezen meestal 3-4 zitstokken die ze kunnen gebruiken om indringers op te sporen. Zitstokken zijn meestal dode twijgen op planten zoals ijzerhout, acacia of palo verde. Costa's zijn echter niet zo agressief als andere soorten, en hoewel ze wel eens zullen "vechten", zijn ze vaak ondergeschikt aan grotere kolibries.

Bereik

Costa's blijven zowel het hele jaar door op bepaalde locaties als migreren over korte afstanden. De populatie die het hele jaar door in één gebied blijft, is te vinden in het uiterste zuiden van Californië, Baja California (Mexico) en de Sonorawoestijn in het zuidwesten van Arizona en het noordwesten van Mexico.

De migrantenpopulatie overwintert langs de westkust van Mexico, trekt dan in het voorjaar naar de Sonorawoestijn om te broeden, en kan zo ver noordwaarts trekken als de woestijngebieden van Zuid-Nevada en de zuidwestelijke hoek van Utah.

Dieet

Costa's kolibries eten zowel nectar uit bloemen als kleine vliegende insecten. In de woestijn zijn hun favoriete struiken chuparosa en ocotillo. Andere planten die nectar produceren zijn doornstruik, kamperfoelie, koraalboon, woestijnlavendel, baardtong en New Mexico-distel.

Habitat

Costa's komen voor in drie belangrijke habitattypes, Sonoran Desert scrub, Mohave Desert scrub en California/Mexican coast. Ze komen voor in de Sonoran en Mohave Deserts tijdens het broedseizoen, maar nadat de juvenielen oud genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen verlaten de meeste Costa's dit gebied en het is niet erg bekend waar ze heen gaan. Ze verhuizen misschien naar hoger gelegen gebieden.

In de Mohave-woestijn brengen ze hun tijd door in bossen en struikgewas, vooral in de buurt van beken en bronnen. Langs de Californische kust bewonen ze salie-struiken en chaparral, terwijl je ze langs het schiereiland Baja kunt vinden tussen woestijnstruiken en loofbossen met boomkruid, kardoencactussen en olifantenboom.

Paring & kamp; Nestelen

Het piekbroedseizoen voor de Costa's is ongeveer half maart tot half april, maar de nestbouw kan al in januari beginnen. Het mannetje richt een territorium in met geschikte schuilplaatsen en voedselbronnen, en trekt een vrouwtje aan via de paringsrituelen die we hierboven vermeldden.

Het vrouwtje Costa's kolibrie is degene die het nest bouwt, terwijl het mannetje zijn territorium beschermt. In ongeveer 5 dagen maakt ze een bekervormig nest van kleine bladeren, schors, korstmossen en donsachtig plantaardig materiaal dat bijeengehouden wordt met spinnenzijde. De nesten bevinden zich ongeveer 3-7 voet boven de grond in struiken en bomen zoals palo verde, cholla, acacia en ijzerhout.

Het nest is net groot genoeg voor haar om in te zitten en haar 2 eieren 15-18 dagen uit te broeden tot ze uitkomen. Eenmaal uitgekomen zorgt ze ongeveer 3 weken voor de baby's tot ze het nest verlaten. In mei is het broeden meestal voorbij.

Migratie

Hoewel Costa's wel migreren, komen ze toch maar in een relatief klein gebied voor en worden ze beschouwd als "korte-afstandstrekkers". Ze kunnen vroeg in december of januari op hun broedplaatsen aankomen, maar de meeste komen rond februari aan. Op die manier kan het nestelen in maart beginnen en in mei voorbij zijn, zodat ze de woestijn kunnen vermijden tijdens de superhete zomermaanden.

Het is minder duidelijk waarheen ze in de zomer reizen, maar waarschijnlijk trekken ze naar hoger gelegen gebieden met koeler weer. In de herfst trekt een deel van hen naar Noord-Mexico om er te overwinteren.

Behoud

Costa's staan, ten tijde van het schrijven van dit artikel, op geen enkele lijst met populatiebewaking. Er is een langzame afname tussen 1968 en 2015, maar de populatie blijft rond de 3,4 miljoen. Hun grootste bedreiging is het kappen van het woestijnstruweel voor stadsontwikkeling en begrazing door dieren, evenals woestijnbranden.

Hoe trek je deze vogel aan?

Als u toevallig in de buurt van het leefgebied van de Costa's woont, zullen ze de voederhuisjes in de achtertuin bezoeken. Maar zoals we al eerder zeiden, wijken ze vaak voor de grotere hummers. Dus als u meerdere soorten hebt die uw tuin bezoeken, kan het plaatsen van een paar voederhuisjes op afstand helpen om de Costa's meer opties te geven. Ze zullen vaak kiezen voor de "stille" voederhuisjes met minder bezoekers.

• Zet kolibrievoeders uit met een mengsel van suiker en water.
• Plant of hang bloemen zoals penstemon, woestijnkamperfoelie, chuparosa, fairy duster en alle buisvormige kleurrijke bloemen.
• Zet een ondiep vogelbad of een rotsfontein neer. Vooral in het hete en droge klimaat waar de Costa's vaak komen, worden ze aangetrokken door elke beschikbare waterbron.

Feiten over Costa's kolibries

1. Costa's danken hun naam aan een Franse edelman

De Costa's werd voor het eerst officieel beschreven door Jules Bourcier in 1839. Bourcier koos ervoor om de hummer te noemen naar zijn vriend, Louis Marie Pantaleon Costa, de Markies van Beauregard, die een Franse staatsman, historicus en ornitholoog was. Costa was een bekende verzamelaar van kolibrie-exemplaren.

2. Costa's kunnen veel verder reizen dan hun typische woestijn habitat.

Costa's kolibries reizen af en toe ver buiten hun typische verspreidingsgebied. Ze zijn overal in het westen van Noord-Amerika gezien, inclusief het noordwesten van de Stille Oceaan, Alaska en British Columbia.

3. Om energie te sparen, kunnen Costa's in een torpide toestand komen...

De nachten kunnen behoorlijk koud worden in de woestijn. Om energie te sparen, kunnen deze kolibries in een torpor gaan, een toestand van vertraagde stofwisseling zoals in een winterslaap. Terwijl hun normale hartslag ongeveer 500 - 900 slagen per minuut is, kan de hartslag van de Costa's tijdens een torpor vertragen tot slechts 50 keer per minuut.

Bronnen:

• Allaboutbirds.org
• Wikipedia
• U.S. Forest Service