20 verbazingwekkende feiten over grote gehoornde uilen

De grote gehoornde uil is een van de grootste en bekendste uilen in Noord-Amerika. Het is ook een van onze favoriete soorten, en daarom zijn ze het onderwerp van dit artikel. Dus blijf lezen voor 20 coole en interessante feiten over grote gehoornde uilen.

Ze zijn te vinden in een enorm scala aan omgevingen en locaties, en kunnen hun kleur en grootte enigszins veranderen afhankelijk van waar ze zich bevinden. Ongeacht waar ze zijn, mensen herkennen hun enorme gele ogen en "horens" die uit hun gezicht omhoog steken. Ze worden ook wel de "tijgeruil" genoemd vanwege hun streepjespatroon en felle jacht, en "toeteruil" vanwege hun kenmerkende roep.

Laten we wat meer Grote Gehoornde Uil feiten bekijken...

20 interessante feiten over grote gehoornde uilen

1. Grote gehoornde uilen komen overal op het oostelijk halfrond voor.

Ze komen het hele jaar door voor in heel Noord-Amerika en in grote delen van Midden- en Zuid-Amerika. Bosuilen hebben een verbazingwekkend vermogen om zich aan te passen aan zoveel verschillende omgevingen, van woestijnen tot voorsteden tot bevroren noordelijke bossen. Ze hebben het grootste verspreidingsgebied van alle Amerikaanse uilen.

2. Grote Gehoornde Uilen hebben niet allemaal dezelfde kleur...

De kleur van de grote gehoornde uilen verandert van regio tot regio, en houdt verband met de gemiddelde vochtigheid van het gebied. Uilen met de donkerste kleur komen voor in het noordwesten van de Stille Oceaan en langs de Atlantische kant van Canada, terwijl veel lichtere grote gehoornde uilen voorkomen in plaatsen zoals de zuidwestelijke woestijnen of subarctische prairies. De lichtst gekleurde grote gehoornde uilen, die bijna wit kunnen lijken, zijngevonden in subarctisch Canada.

3. Grote Gehoornde Uilen zijn niet allemaal even groot.

De grootte van de uilen kan ook variëren van regio tot regio, waarbij de grootste worden aangetroffen in Alaska, terwijl de kleinste in Baja California en het Yucatan schiereiland. Volwassen dieren variëren in lengte van 17-25 inches met een spanwijdte van 3 - 5 voet.

4. Grote Gehoornde Uilen migreren niet.

De meeste groothoornuilen migreren niet, zij wonen het hele jaar door in hun gebied.

Hoewel ze niet migreren, is vastgesteld dat af en toe uilen uit Saskatchewan en Alberta Canada naar het zuiden trekken in een "uitbraak" in Minnesota, Nebraska, Kansas, Iowa en de Dakota's. Men denkt dat dit wordt veroorzaakt door jaren waarin de populatie sneeuwschoenhaas is afgenomen en de uilen naar het zuiden trekken om een stabielere voedselbron te vinden.

5. Grote Gehoornde Uilen hebben een gevarieerd dieet

In de meeste gebieden bestaat hun dieet voor 90% uit zoogdieren (konijnen, grondeekhoorns, muizen en andere knaagdieren) en voor 10% uit vogels (favoriet zijn meerkoeten en andere watervogels zoals eenden). Ze eten ook minder vaak insecten, reptielen en amfibieën.

6. Grote Gehoornde Uilen hebben geen hoorns.

Een van de kenmerkende eigenschappen van deze uilen zijn de "hoorns" die aan weerszijden van hun kop omhoog steken. Dit zijn gewoon plukjes veren, die plumicorns worden genoemd. Veel mensen zouden ze kunnen verwarren met oren, maar de uilenoren zitten aan weerszijden van hun kop onder hun veren. Het is niet bekend waarvoor deze "hoorns" dienen, maar men denkt dat ze als visuele signalen voor andere uilen kunnen dienen.kan ze rechtop laten staan, of plat op hun hoofd.

7. Grote Gehoornde Uilen zijn baarsjagers

Ze jagen vooral 's nachts, maar kunnen ook overdag jagen. Ze zitten graag in hoge bomen en houden open gebieden zoals weilanden, waterrijke gebieden en bosranden in de gaten. Als er voedsel in overvloed is, kunnen ze meerdere konijnen of grondeekhoorns tegelijk in een nest opslaan.

8. Steenuilen hebben zeer grote ogen.

Zelfs voor een uil hebben grote uilen grote ogen. Verhoudingsgewijs (qua grootte van de ogen ten opzichte van de kop) behoren ze tot de grootste ogen van alle gewervelde landdieren.

In hun kop hebben de ogen van grote uilen de vorm van een cilinder. Daardoor werken ze als een zoomlens en kunnen ze verder zien dan een rond oog. Hun kleurenzicht is niet zo goed als dat van andere vogels, maar ze hebben een uitstekend nachtzicht.

9. Steenuilen hebben gele ogen...

Uilen hebben prachtige felgele ogen. Baby-uiltjes kunnen de eerste 2-3 weken na het uitkomen grijze of geelachtige hazelnootkleurige ogen hebben, die op dag 30 volledig geel worden.

10. Grote Gehoornde Uilen kunnen hun kop ver draaien...

Ze hebben een breed, binoculair gezichtsveld, maar kunnen hun ogen niet bewegen om opzij te kijken. Als ze opzij willen kijken, moeten ze hun hele kop bewegen. Grote Gehoornde Uilen kunnen hun kop 270 graden draaien.

11. Uilen zijn beroemd om hun geroep...

In films en op televisie wordt 's nachts vaak het geroep van de uil gebruikt.

Ook al hebben de vrouwtjes een groter lichaam, het mannetje heeft een grotere stemdoos, waardoor zijn geroep dieper van toon is. U kunt een paar samen horen roepen, een "duet". De lagere roep is dan van het mannetje, terwijl de iets hogere toon van het vrouwtje is. Ze kunnen ook een grote verscheidenheid aan geluiden maken, van "blaffen" tot "krijsen".

12. Steenuilen drinken niet.

Steenuilen drinken bijna nooit water. Ze halen al het water dat ze nodig hebben uit het voedsel dat ze eten.

13. Steenuilen hebben niet veel roofdieren.

Volwassen uilen hoeven zich niet veel zorgen te maken over roofdieren. Ze zijn woest en kunnen andere grote roofvogels zoals visarenden en slechtvalken als prooi gebruiken. De grootste bedreiging vormen hun eieren en jongen.

Eieren in het nest kunnen worden geplunderd door kraaien, raven en wasberen. Jonge uilen kunnen ten prooi vallen aan coyotes, vossen en bobcats of uit het nest worden gegrepen door arenden en grote haviken. Wanneer de moederuil een potentiële bedreiging in de buurt van het nest ziet, zal zij haar vleugels spreiden en al haar veren uitslaan om zich zo groot mogelijk voor te doen, om de indringer te laten weten dat het een grote vergissing zou zijn om binnen te komen.een gevecht met haar!

14. Steenuilen zijn territoriaal.

Steenuilen zijn zeer territoriaal. Een broedpaar kan een territorium vaststellen en dit gedurende een lange periode, meer dan één broedseizoen, behouden. De uilen toeteren krachtig om anderen te vertellen welk gebied zij hebben opgeëist en wanneer zij zich moeten terugtrekken.

15. Steenuilen kunnen voor het leven paren.

Hoewel er niet veel gegevens zijn, lijkt het erop dat grote uilen minstens enkele jaren, en misschien wel levenslang, met elkaar paren. Hoewel onlangs is aangetoond dat een mannetje met meer dan één vrouwtje tegelijk kan paren. Uit gegevens blijkt dat ze meer dan 28 jaar oud kunnen worden, maar hun gemiddelde levensduur is ongeveer 13 jaar.

16. Steenuilen beginnen hun broedseizoen zeer vroeg...

Ze behoren tot de vroegste broedvogels in Noord-Amerika, die het hof maken van oktober tot december en eieren leggen rond februari tot april. (Dit kan per locatie verschillen) Men denkt dat deze winterperiode hen een voordeel geeft vanwege de lange nachtelijke uren. Meer tijd om te jagen, minder daglichturen om zich zorgen te maken over roofvogels die rond het nest snuffelen.

17. Steenuilen bouwen hun eigen nest niet.

Ze nestelen meestal in bomen en gebruiken een nest dat gemaakt is door een andere vogel of dier, zoals haviken, raven, reigers of eekhoorns. Soms versterken ze het nest met extra schors, bladeren, twijgen of veren. In de woestijn gebruiken ze soms oude spechtenholtes in grote cactussen.

18. Steenuilen hebben supersterke klauwen...

Hun klauwen zijn zo sterk dat er 28 pond kracht nodig is om ze te openen. Deze greep laat geen enkele prooi ontsnappen, en wordt vaak gebruikt om hun ruggengraat te verpletteren.

19. Steenuilen gebruiken nestkasten.

Steenuilen zullen nestkasten gebruiken als ze de juiste afmetingen hebben. Plaats ze in de herfst, vóór het broedseizoen. Steenuilen hebben meestal maar één legsel per jaar, en leggen 1-3 eieren per keer. Het duurt ongeveer 30-40 dagen om de eieren uit te broeden.

20. Steenuilen produceren "pellets".

Deze uilen hebben niet het vermogen om voedsel in een krop op te slaan en later te verteren. Met hun spiermaag kunnen ze de eiwitten, vetten en vloeistoffen die ze nodig hebben afbreken en opnemen, terwijl het moeilijker te verteren materiaal achterblijft. De resten (botten, veren, vacht) worden samengeperst tot een droge pellet die de uil kan uitbraken. Wetenschappers gebruiken deze pellets vaak om te catalogiseren wat de uilen hebben gegeten alskunnen ze de prooi identificeren aan de hand van de skeletresten.