Inhoudsopgave
De snavel van een vogel is een belangrijk onderdeel van zijn lichaam. Hiermee kan hij eten en drinken, maar ook roofdieren afweren. Lange snavels zijn nuttig in bepaalde situaties, maar ook korte. Korte snavels kunnen helpen om van dichtbij prooidieren te eten, kunnen helpen bij het delicate werk van het verwijderen van zaden uit planten, en kunnen kleine plaatsen bereiken om insecten te zoeken. In deze lijst bekijken we een selectie van verschillendesoorten vogels met korte snavels.
12 Vogels met korte snavels
1. Barred Owl
Barred Owl Wetenschappelijke naam: Strix varia
De Barred Owl is een grote uil met bruinachtige veren, een grijswitte gezichtsschijf en geen oorpluimen. Hun naam "barred" komt van hun zware verticale strepen langs de voorkant van hun lichaam. Hun spanwijdte is tot 3,6 voet en ze wegen slechts 1,3 pond. Deze uilen komen voor in bossen in de buurt van waterbronnen, waar ze hun nesten bouwen in grote bomen.
Ze komen algemeen voor in Canada, het noordwesten van de Stille Oceaan en de oostelijke helft van de Verenigde Staten. Barred owls zijn niet-migrerend, blijven dus het hele jaar door in hun verspreidingsgebied en zijn een van de meest voorkomende uilen die je in het bos zult zien. Hun "wie-kookt-voor-jou" lied is uniek onder de uilen, dus als je het eenmaal leert, zul je ze waarschijnlijk eerder horen dan zien.
Barred Owls eten kleine dieren zoals winterkoninkjes, mussen, insecten, kikkers, slangen, knaagdieren, konijnen en vissen. Voor zo'n grote vogel lijken ze in vergelijking een vrij kleine snavel te hebben, maar die is toch krachtig genoeg om hen te helpen hun prooi op te eten.
2. Amerikaanse Goudvink
Wetenschappelijke naam: Spinus tristis
De Amerikaanse distelvink is een kleine, geel-zwarte vogel die in heel Noord-Amerika voorkomt. Net als veel andere vinken hebben ze korte snavels met kegelvormige vormen die zeer nuttig zijn voor het eten van zaden. In de zomer zijn de mannetjes heldergeel, maar in de winter vervellen ze tot een veel grauwere olijfkleur. Deze distelvinken roepen vaak tijdens de vlucht, dus je hoort ze misschien overvliegen met een herhaald "po-ta-".to-chip" zin.
Deze vogels geven de voorkeur aan open gebieden met een hoge concentratie distels en asters, zoals cultuurgrond, weilanden of tuinen. Amerikaanse goudvinken kunt u zien eten in zwermen die bekend staan als charmeurs. Het zijn granivoren, wat betekent dat deze vogels vooral zaden eten van grassen, onkruid en wilde bloemen, maar ze eten ook insecten als dat nodig is. Het plaatsen van een distelvoederhuisje is een goede manier om ze aan te trekken in uw tuin.
3. Regenboog Lori's
Regenboog Lori's Paar Wetenschappelijke naam: Trichoglossus moluccanus
Rainbow Lorikeets zijn een mooie en aparte papegaaiensoort die inheems is in Australië. Ze zijn te vinden langs de oostkust van Australië in bossen, wouden en kuststruiken. Deze lorikeet is gemakkelijk te herkennen aan zijn heldere veren, en het is gemakkelijk te zien waarom ze naar een regenboog zijn genoemd met hun combinatie van blauwe, rode, groene en gele veren.
In tegenstelling tot sommige andere papegaaiensoorten die grotere, krachtige snavels hebben, hebben deze lorikeets relatief korte en kleine snavels. Ze eten voornamelijk vruchten en tasten bloemen af voor stuifmeel en nectar. Het uiteinde van hun tong is borstelachtig, waardoor ze gemakkelijker stuifmeel en nectar kunnen verzamelen.
4. Gele grasmus
Gele grasmus Wetenschappelijke naam: Setophaga petechia
De Amerikaanse gele grasmus is een kleine zangvogel die in Canada en de Verenigde Staten broedt en vervolgens de winter doorbrengt in Midden- en Zuid-Amerika. Deze grasmus geeft de voorkeur aan schaduwrijke en vochtige habitats en kan worden gevonden in bosranden, tuinen, moerassen en moerassen. Hoewel veel grasmussen de VS bezoeken om te broeden, is de gele grasmus een van de meest voorkomende om te zien, niet alleen vanwege hun heldere kleur, maarze zingen ook vaak.
De gele grasmus is gemakkelijk te herkennen aan zijn goudgele verenkleed met roestkleurige strepen aan de onderkant. Hij kan 18 cm lang worden en 25 g wegen. Zijn snavel is kort en dun en hij gebruikt die om zich te voeden met allerlei prooien, waaronder spinnen, motten en rupsen.
Zie ook: 22 Vogelsoorten die beginnen met een H (met foto's)5. Boerenzwaluw
Afbeelding: Nature-Pix Wetenschappelijke naam: Hirundo rustica
Zie ook: 22 leuke feiten over Blue JaysDe boerenzwaluw is een trekvogel die de winter doorbrengt in Midden- en Zuid-Amerika. Maar tijdens het broedseizoen kun je ze overal in Noord-Amerika zien. Ze onderscheiden zich door hun metallic blauwzwarte verenkleed, roestkleurig gezicht en lichtbeige onderkant. Hun staart is diep gevorkt, hun snavel is kort en ze variëren in lengte van 5,75 tot 7,83 inch.
Boerenzwaluwen voeden zich voornamelijk met vliegende insecten, en hun korte snavels helpen bij het vangen van deze insecten terwijl ze door de lucht vliegen. Kijk of ze zweven en duiken boven parken, velden, weiden, meren en vijvers. Ze hebben de neiging om hun prooi van vliegen en andere vliegende insecten op de vleugel te vangen in een achtervolging met hoge snelheid. U kunt ook hun moddernesten vinden onder dakranden en dakspanten in schuren en tuinhuisjes,loodsen, stallen en bruggen.
6. Amerikaanse boommus
Afbeelding: Fyn Kynd / flickr / CC BY 2.0 Wetenschappelijke naam: Spizella arborea
De Amerikaanse boommus is een kleine, grijsbruine mus met roestige strepen op zijn vleugels en rug en een roestige kap. Hij heeft een korte, gedrongen snavel met een donkere bovensnavel en een gele ondersnavel, waarmee hij zich voedt met zaden, bessen en insecten.
Ze brengen de zomer door in het hoge noorden van Alaska, Canada en het Noordpoolgebied, en komen dan naar de VS om te overwinteren. Ze worden het meest aangetroffen op open plekken zoals bosranden, tuinen, gazons en velden. Ondanks dat ze een boommus worden genoemd, foerageren ze meestal op de grond.
Vrouwtjes leggen ongeveer 4-6 eieren per broedsel en leggen elke dag één ei. Ondanks het feit dat sommige eieren 4-6 dagen na elkaar worden gelegd, komen ze allemaal samen op dezelfde dag uit, binnen enkele uren na elkaar.
7. Geelborsttapuit
Geelborsttapuit Wetenschappelijke naam: Setophaga coronata
De Yellow-rumped Warbler is een andere veel voorkomende trekvogelsoort. Hij overwintert in Mexico, Midden-Amerika en de zuidelijke staten van de V.S. In de zomer trekt hij naar het westen van de V.S., Canada en Alaska om te broeden. Zijn gele stuit en zijvlekken dienen als herkenningsteken.
Het kleurenpatroon van de Yellow-rumped warbler kan variëren afhankelijk van zijn locatie. Mannetjes van de "Audubon's" variëteit, die vooral in het westen voorkomt, hebben een gele keel. Mannetjes van de "Myrtle" variëteit, die meer in het oosten voorkomt, hebben een witte keel. Zoals de meeste fluiters zijn hun kleuren het meest helder in het voorjaar, en vervagen ze aanzienlijk in de winter.
Hun korte, dunne snavels zijn zeer geschikt voor hun dieet van insecten in de zomer en bessen en fruit in de winter. Deze vogels reizen in groepen en vangen hun prooi bij voorkeur al vliegend. Ze kunnen ook gezien worden terwijl ze naar voedsel zoeken in dichte vegetatie.
8. Huisvink
Mannelijke en vrouwelijke Huisvink Wetenschappelijke naam: Haemorhous mexicanus
Huisvinken zijn gewone tuinvogels in een groot deel van de Verenigde Staten. Ooit kwamen ze alleen in het westen van de VS voor, maar toen ze eenmaal de Rocky Mountains waren overgestoken, verspreidden ze zich snel over het oosten. De snavels van deze vogels zijn kort, kegelvormig en grijsachtig van kleur. Het zijn bruine vinken met sterk gestreepte onderkanten, en de mannetjes hebben een rode vlek op hun gezicht en borst.
U vindt huisvinken in open gebieden zoals parken en tuinen met veel voedsel. Ze voeden zich met zaden, knoppen en vruchten, vooral die van distel, paardenbloem en zonnebloem. Bied gemengd zaad en zwarte zonnebloem aan om ze naar uw voederhuisjes te lokken.
9. Grote gehoornde uil
Grote Gehoornde Uil Wetenschappelijke naam: Bubo virginianus
Het verspreidingsgebied van de grote gehoornde uil is enorm en strekt zich uit van Noord-Amerika tot een groot deel van Zuid-Amerika. Ze onderscheiden zich door hun kenmerkende "hoorns", die eigenlijk gewoon verenpluimen zijn. Ze hebben bruine veren met meerdere patronen die opgaan in boomschors, gele ogen en een kleine, dunne snavel.
Deze grote uilen zijn monogaam, wat betekent dat ze hun hele leven maar één partner hebben. Ze communiceren met hun partner door te toeteren en zijn uiterst territoriaal, vooral tijdens het broedseizoen.
Ondanks hun korte snavels eten deze uilen een breed scala aan prooien, waaronder kleine insecten en vogels, maar ook knaagdieren zoals konijnen, muizen, woelmuizen, eekhoorns en ratten. Grote gehoornde uilen kunnen snel en effectief vlees van botten rukken bij de jacht op prooien, dankzij hun scherpe, gehaakte snavels.
10. Lincoln's Mus
Afbeelding: Kelly Colgan Azar / flickr / CC BY-ND 2.0 Wetenschappelijke naam: Melospiza lincolnii
Lincoln's mussen zijn kleine bruine mussen met donkere strepen en een witte buik. Ze hebben korte, dikke snavels die ze gebruiken om bodeminsecten zoals kevers, rupsen en motten te vangen. Deze mussen vangen hun prooi meestal met hun korte snavels terwijl ze op de grond foerageren en verborgen blijven in struikgewas en vegetatie.
In de zomer leven ze in bergachtige gebieden, maar in de winter zijn ze te vinden in tropische bossen, weilanden en velden. Hoewel deze vogels vaak verborgen zitten onder dichte begroeiing, kun je hun geroep en gezang toch horen.
11. Roodborsttapuit
Afbeelding: Robb Hannawacker Wetenschappelijke naam: Junco hyemalis
Juncos worden door mensen in de V.S. vaak gezien als wintervogels, omdat ze hun zomers in Canada doorbrengen. Er zijn meerdere ondersoorten in de V.S. die enigszins verschillende kleurvariaties hebben, zoals de leikleurige (meest voorkomende), Oregon, en roze-zijdige variëteiten. Op sommige plaatsen kunnen meerdere kleurvarianten tegelijk voorkomen, waardoor het voor mensen verwarrend is om ze te identificeren. Twee goedeDingen waarop u moet letten bij het herkennen van donkeroogjuffers die bij alle soorten voorkomen, zijn hun kleine lichtroze snavel en hun ronde lichaamsvorm. Ze zijn ook meestal donkerder op de kop en de rug, en lichter op de buik.
Ze komen het meest voor in bossen en beboste gebieden waar ze vaak op de grond rondhuppelen. Hoewel ze vaak naar voederhuisjes komen, eten ze meestal het gemorste zaad op de grond, vooral gierst. In het wild eten ze voornamelijk zaden en vullen ze aan met insecten.
12. Pimpelmees
Pimpelmees Wetenschappelijke naam: Cyanistes caeruleus
Laten we deze lijst afronden met een Europese soort, de pimpelmees. Deze schattige, kleine vogels hebben een kenmerkende donkerblauwe lijn die rond zijn wangen, kin en door zijn ogen loopt. Ze hebben ook een duidelijk blauw en geel verenkleed met een wit gezicht, waardoor ze gemakkelijk te identificeren zijn.
De snavel van een pimpelmees is zeer kort en wordt voornamelijk gebruikt voor de prooi van insecten. Met hun korte snavel kunnen ze kleine gaatjes binnengaan waar ze op voedsel jagen, zoals insecten en spinnen waar andere vogels niet bij kunnen. Ze staan bekend als kleine acrobaten, die ondersteboven aan kleine takken hangen terwijl ze in bomen naar voedsel zoeken.
