Inhoudsopgave
De fluitende zang van de Indigogors en de flitsende blauwe vleugels zijn als een frisse wind op een warme zomerdag. Deze omnivore zangvogel heeft de harten van velen veroverd door zijn helderblauwe kleur. Voor de vogelaar in het oosten of zuidwesten is dit een geweldige soort om in de gaten te houden - en zelfs te overwegen om in uw achtertuin te voeren! Lees verder om 12 feiten over Indigogorzen te leren.
12 feiten over Indigogorzen
1. Je kunt ze zien in het zuidwesten en oosten van de Verenigde Staten.
Indigogorzen verdelen hun tijd tussen Noord- en Midden-Amerika. In het bijzonder brengen ze de lente en zomer door in het oosten en zuidwesten van de Verenigde Staten, en de herfst en winter in Midden-Amerika en op sommige eilanden in het Caribisch gebied.
In de Verenigde Staten komen ze van oudsher voor van Maine in het zuiden tot Florida en in het westen tot Texas en North Dakota. Hun verspreidingsgebied heeft zich onlangs uitgebreid tot het zuidwesten en de Four Corners regio.
2. Indigogorzen broeden soms met de Lazuli-gors.
In gebieden van de westelijke Great Plains komt de Indigogors voor naast een andere blauwe vogel, de Lazuli-gors. Hoewel ze hun territoria vaak tegen elkaar verdedigen, kunnen ze ook liedjes delen en zelfs met elkaar kruisen om hybriden te vormen.
3. Mannetjes en vrouwtjes zien er verschillend uit.
Het is gemakkelijk om mannelijke en vrouwelijke Indigogorzen uit elkaar te houden. Het hele jaar door zijn ze verschillend gekleurd.
Vrouwtjes zijn het hele jaar door stoffig kastanjebruin. Sommige kunnen ook diffuse lichtblauwe strepen op hun vleugels hebben.
Tijdens het broedseizoen zijn de mannetjes helder kobaltblauw. Hun kop is iets donkerder dan de rest, hoewel sommige donkerder blauwe vleugelpunten hebben. Ze worden soms de "blauwe kanarie" genoemd.
In andere tijden van het jaar heeft het mannetje meer bruine veren. Zijn staart, vleugels en een deel van zijn nek kunnen bruin zijn. De blauwe veren van zijn kop en rug zijn echter nog steeds zichtbaar.
4. Indigogorzen profiteren van de menselijke ontwikkeling.
Ook al hebben deze zangvogels het niet zo begrepen op de menselijke ontwikkeling in de voorsteden, toch houden ze van de met gras begroeide corridors die wegen, spoorlijnen en elektriciteitsleidingen door dichtbeboste gebieden trekken.
Indigogorzen gedijen op zaden van grassen die op deze open plekken groeien. Ze balanceren op de stengels van wilde grassen, op zoek naar hun volgende maaltijd.
Blauw in een zee van geel, Indigo gors tussen zonnebloemen 5. De vrouw voedt het gezin alleen op.
Na de paring draagt de Indigogors niet veel bij aan de zware taak van zijn partner om het nest te bouwen, de eieren uit te broeden en de opgroeiende kuikens te voeden. Wat hij wel doet is zijn territorium krachtig verdedigen tegen indringers.
In sommige situaties kan het paar echter opnieuw paren wanneer hun broedsel op het punt staat het nest uit te vliegen. Terwijl het vrouwtje naar een ander deel van het territorium van haar partner gaat om een tweede nest te bouwen, kan de vader van de uitgevlogen kuikens de voedertaken overnemen.
6. Indigogorzen zijn omnivoren.
Ze passen zich aan naargelang het beschikbare voedsel. In de winter zijn er meestal zaden aanwezig van de rijping en oogst van de herfst. Aangezien velen in de buurt van verlaten landbouwgrond leven, profiteren ze van successieplanten die zaden of vruchten kunnen vormen en resten achterlaten voor de winter.
In het voorjaar en de zomer doen Indigogorzen zich tegoed aan insecten. Het eerste voedsel dat de moeder haar kuikens na het uitkomen geeft, zijn insecten.
Indigo gors bezoekt een vogelvoederhuisje Het is moeilijker om ze naar uw vogelvoederhuisje te lokken, omdat ze schuwer zijn dan andere vogels. Als u een grote tuin hebt met een laag, borstelig gebied met grassen en struiken, overweeg dan om een voederhuisje aan de rand te plaatsen. Indigogorzen kunnen op zo'n comfortabele plek hun opwachting maken.
7. Ze zijn sociaal, afhankelijk van het seizoen.
Sommige vogels zijn het hele jaar door kuddedieren. Indigogorzen niet! Tijdens de zomermaanden zoeken ze liever alleen naar insecten. In de winter is het een ander verhaal. Groepen gorzen werken samen om zaden te vinden en de meest voedingsrijke voedselbronnen te vinden.
8. Mannetjes zijn slechts een deel van het jaar volledig blauw.
Het broedseizoen in de lente en de zomer is de enige tijd dat de mannetjes helemaal blauw zijn. In het niet-broedseizoen vervelt hij naar een combinatie van blauw en bruin die nog steeds visueel verbluffend is.
Het is echter onwaarschijnlijk dat u hem in deze rui zult zien. Indigogorzen trekken naar het zuiden voor de winter en zijn alleen in de Verenigde Staten aanwezig tijdens het broedseizoen.
9. Indigogorzen gebruiken de sterren om te navigeren tijdens de trek.
Hoe klein ze ook zijn, deze kleine vogels kunnen honderden kilometers vliegen dankzij een interne klok waarmee ze hun locatie in de ruimte kunnen bepalen.
De vogels migreren 's nachts, zodat ze de sterren boven hen kunnen zien als ze vliegen. Om een koers uit te zetten, fixeren ze zich op een specifieke ster. Ze vliegen onder een specifieke hoek tussen de ster en de aarde. Geometrisch gezien wijst dit hen in een rechte lijn die hen in staat stelt nauwkeurig op hun bestemming aan te komen.
Indigogors balancerend op gras 10. Ze hebben niet echt blauwe veren.
Het zal u misschien verbazen dat de levendige blauwe veren van de Indigogors in feite helemaal niet gepigmenteerd zijn. Zijn veren lijken blauw om dezelfde reden dat de lucht blauw lijkt - de weerkaatsing van het licht. Structuren in de veer weerkaatsen alleen het blauwe licht.
11. Mannen houden van zingen.
De zang van mannelijke gorzen kan langer duren dan zijzelf - tot 20 jaar! Mannetjes leren hun zang van andere mannetjes in de omgeving. Je kunt zien dat het een Indigogors is aan de aanwezigheid van dubbele noten.
Let midden in de zomer op de mannetjes. Ze zitten graag in het zicht waar ze zichtbaar zijn voor andere mannetjes, vrouwtjes en mogelijke bedreigingen. Soms vechten ze zelfs met elkaar. Deze muzikale commoties bestaan uit luchtgevechten waarbij de vogels elkaars voeten grijpen tijdens het tsjirpen!
12. Indigogorzen lopen het risico illegaal te worden gevangen.
Net als hun kleurrijke neef, de Painted Bunting, loopt ook de Indigogors het risico illegaal gevangen te worden in Midden- en Zuid-Amerika. Mensen die de vogels vangen verkopen ze aan dierenwinkels. De mensen prijzen ze vanwege hun levendige blauwe kleur.
